Мэнгэтийн хөх түмбэнд оч улалзана
Миний нэрээр дуудах мэт галаар даллана
Минжигийн сөөсгөрт би хичнээн хэллээ
Түмбэнг хуйхалж түймэр тавихаас нааш
Чиний араншин засрахгүй
Түр цэрэгт явахаа юу гэж бодоо бол ...
Дөл авалцсан зүрх
Дөрвөн нүдний харц
Хөх түмбэнгийн элгэнд
Хүжлэн хүжлэн олон орой уулзлаа
Бүрэнхийг залгисан хөх уул
Багтран горойж, ганц улаан очоо
Бас үмхчихсэн мэт нүгдийнэ
Галаа өвөртлөөд явжээ
Гарч хайх бүр хаалга гаслан чихарна
Ганц орой очсон ч болоосой
Галын дөл гартаа атгасан
Ганц хүн чамайг үгүйлнэ
1986.3.23 Берлин