Миний ерөөлт Эх Агааны Номин таныхаа дурсгалд

Хүн үүссэн цагаас биесээ хайсан эрэлд

Хэдэн галвыг мөхөөж ханьтайгаа учрахуй

Хэлтгий тогтсон сарны зовлон сая дуусч

Хээр хонож бэтгэрсэн шаналан нэг амрав

Эс анх бүрэлдэхэд заяаны зураг тэнийж

Эх үрийн ерөөл тэмтрэгдсэн байж таараа

Тэр жилийн хавар дэлхийд намайг ирэхэд

Тэнэж төрсөн хүүгээ зүүдэлсэн байж таараа

Тэрхийн хаан гол боргиондоо хахахад

Тэсийн хатан ус цалгисан байж таараа

Хан Бүргэдэйн дуулганд нар сар дальдрахад

Хархираа, Түргэний их уулс навтасхийж таараа

Хаа холын уулс цуурайлан доргиход

Хадам Эцэг дөрөө чангалсан байж таараа

Хавь ойрын шаазгай цуглаж суугаад шулганахад

Хадам Эх уулга алдсан байж таараа

Замбуулингийн бөөрөнд дөрөө харших газар

Заяаны ханийн харц уул нэвт гэрэлтэхэд

Цаана нь Хадам Эх совингоороо жаргаж

Жаргалын найман морьтой дүүлэх мэт болоо доо

Хөтөлгөө морь бахардуулж айсуй ирэх хүүгээ

Хавирган сар өедүүлж хүлээсэн байж таараа

Хүүхнийхээ тал биеийг хүслээсээ ургуулсаар

Хөх уулсыг намстал харуулдсан байж таараа

Эх үрийн зураг зурхайн толь баярлуулж

Эсгий үүдний сиймхийгээр нар шагайн хэлмэрчлэхэд

Тооно манасан хадаг гал намиран хурайлж

Толгой шидлэх ажнай гурав шившиж баясаа даа

Тэр жилийн хавар дэлхийд намайг ирэхэд

Тэнэж төрсөн хүүгээ зүүдэлсэн байж таараа

Тэрхийн хаан гол боргиондоо хахахад

Тэсийн хатан ус цалгисан байж таараа

1996.8.25, Улаанбаатар