Ээж нисэж яваа

Эх газраасаа тасарсан яваа

Дээдэлж өссөн дэлхийгээ

Дээрээс нь хайрлаж яваа

Дэргэд нь асааж суудаг хайраа

Дээр нь одоо шатааж яваа

Энхэр үрс нь дэрвэж суугаа

Эгэл орчлон нүдэнд дулаахан

Сүүгээ өргөж сүлдэндээ тахисан

Сүр буурал дэлхий өрөвдөм

Өехий дор хэврэгхэн жирэлзэж

Өөдөөс хайр хүрэм тормолзоно

Өс санасан нэгэн

Өмнөөс нь эгцэлж харамгүй

Өрөвчхөн элбэрэлт газар шороо

Үнэгчлэх үр шиг гэнэхэн зүүрмэглэнэ

Гар далайвал дальдчих

Баян буурал хангайдаа

Ганц ёозгүй үг хэлбэл

Буман алдас байтал

Мэс атгаж өс өвөрлөх

Мэнгэр хүнд яагаад голлов?

Хөлд тэнцрэх цагаас

Хөрвөж өсөх дэлхийд

Хөнтрөх мэх сүйхээлэх

Хөнөөлтөн хэнээс төрөв?

Өөрөөсөө бусдад үхэл оноож

Үндэс нь хөрвөсөн дэлхийг эзэгнэж

Жаргалдаа зоолох давилуун мөрөөсөлд

Зарим нь яагаад замаа алдав?

Үй май айдас

Өлмий дор нь хурсан харагдана

Өгөөмөр жаахан дэлхий

Үе үе цочиж сэрэх шиг

Сэтгэл гонсойж зүрх дэлсэхүй

Сэжиг арилгаж бодол хулжаана

Амьдрал хөнөөх атгаг санаатан

Аюулт бөмбөгтэй мордож гэмээ нь

Аврал эрэх дэлхий ганцаардаж

Атган дотор нь багтам харагдана

Харавсан сум дайран ирэхүй

Харгуй бүр нь үхэлд хөтлөн

Хашгирах дуунаас өөр авралгүй

Хамхуул шиг шатахад бэлэн үзэгдэнэ

Сүүгээ өргөж сүлдэндээ тахьсан

Сүр буурал дэлхийн эх

Ханцуйдаа залбирч аврал бодон

Хан халилаа эргэж явна

Дээдэлж өссөн дэлхийгээ

Дээрээс нь хайрлаж яваа

Дэргэд нь асааж байдаг хайраа

Дээр нь одоо шатааж яваа

1987.9.20, Берлин