ЭХ ҮРИЙН ДУУЛАЛ

Арван наймтай эх араг тэврэн дуншиж

Адсага, шар өтөг амийг нь сахина

Сэтэрт халзан эргэ хотондоо яраглан

Шинэ оны битүүн сараа нууж дуншина

Эрлэг хатавчинд цомцойж хоёр амь анана

Эхийн ёолох бүрийг амтархан залгилах гэж

Эвэрсэн амаа эцсийн овоор шүлсдэнэ

Эцгийн улайссан мод толгойноос чийрхэнэ

Сэрвэнгийн эхний өвөлжөө эхийн дор эвхэрч

Тэмээн чулууны цохио орвонгоороо ганхана

Үйртэл зуусан шүд чихран үхлийг тас хазахад

Үрийн зулайд хөлс чийхарч өвөлжөө амсхийлээ

Эрмэг хээр азарга чонотой ноцолдож хонов

Эхийн хөх эвлэж чинэж хонов

Эр хар сур ханын толгойд тийчилж хонов

Эргийн нэхий гурван бүс шаналж хонов

Гурван их нуруу хотолзож хонов

Гучин гурван говь давалгаалж хонов

Гурван мөнгөн мичид ороолж хонов

Гуутай дагшин бурхад нойргүй хонолоо

Өмөрч зулгарсан эх дорхноо сэвхийж

Үрийн цолгин дуунд нулимсаа инээж юүлэв

Одноос одонд халих эх үрийн дуу

Орчлонгийн хазгай тэнхлэгийг тэгшилж тогтов

Найман шаргын хатираа эх талыг дундалж

Нарны шинэхэн гялбаа их уулсыг өгсөж сонсов

Настан буурлын сүнс диваажин руу хөтөлж

Найрын зар бэр буулгахаар довтолгож сонсов

Халгин цалгих баяр сэтгэлийн сүүнд үерлэж

Хавар хаврын цэцэг найган найган дуулав

Насны хоёр амь элгэн хайранд бүрэлдэж

Намар намрын шувуу зэллэн зэллэн дуулав

1996.8.28, Улаанбаатар